Pałac w Szczekocinach
Odsłuchaj tekst
Obiekt dodany do planera
Dodaj do planera
Autorem projektu wybudowanego w 1770 r. pałacu był Jan Ferdynand Nax (rodowity gdańszczanin, znany w swych czasach ekonomista i architekt). Wczesnoklasycystyczna budowla powstała na miejscu wcześniejszej, skromniejszej rezydencji Korycińskich, której część weszła w skład nowego pałacu. Zamieszkująca tu, piękna i znana z zamiłowania do jazdy konnej, Urszula z Morsztynów Dembińska, starościna wolbromska i kasztelanka wiślicka, po przedwczesnej śmierci męża świetnie radząca sobie z tutejszą gospodarką, znana jest także z powodu romansu z królem Stanisławem Augustem Poniatowskim. Król gościł tutaj zresztą w roku 1787 w drodze z Krakowa do Warszawy. Pałac w kolejnych latach przechodził z rąk do rąk. Przez pewien czas, w drugiej połowie XIX w., jego właścicielami byli hrabiowe Łubieńscy, a po nich - aż do lat międzywojennych - Helpertowie. Od nich w roku 1929 pałac odkupił Jan Ciechanowski, polski ambasador w USA, którego trzej synowie zasłużyli się w walkach podczas II wojny światowej.
W czasach PRL w pałacu mieściła się szkoła, zaś latem służył on m.in. junakom z Ochotniczych Hufców Pracy. W 1980 r. budynek został znacznie zniszczony przez pożar, po którym został odbudowany. Ostatnio obiekt znów, niestety, pozostawał w zaniedbaniu.
Na bryłę pałacu składa się główny korpus, który poprzez dwie ćwierćkoliste, arkadowe galerie połączony jest z dwiema, symetrycznie położonymi oficynami. W latach 20-tych XIX w. po obu stronach zachodniego końca wydłużonej elipsy obszernego, pałacowego dziedzińca dostawiono dwa pawilony oraz bramy wjazdowe. Przednią elewację pałacu urozmaica wydatny ryzalit z bogatą dekoracją rzeźbiarską oraz arkadowym podcieniem w przyziemiu. W otaczającym budowlę obszernym parku z XVIII w., przekomponowanym na przełomie XIX i XX, znajduje się kilka pomników przyrody. Do zespołu pałacowo-parkowego należą także budynki gospodarcze oraz zabytkowe ogrodzenie.
Zauważyłeś błąd w treści?
Zgłoś
