Irządze leżą na wschodnich krańcach województwa śląskiego, przy granicy z województwem świętokrzyskim. Gmina Irządze należy do powiatu zawierciańskiego. Geograficznie tereny gminy położone są na, graniczącym z Jurą Krakowsko-Częstochowską, Progu Lelowskim. Historia miejscowości sięga odległych czasów średniowiecznych. Tradycja wiąże ją z początkami państwa polskiego. Według legendarnych przekazów, wioska Irządze miała wchodzić w skład dóbr ziemskich przypadających pierwszej chrześcijańskiej żonie Mieszka I – Dąbrówce. I później właścicielkami tych ziem miały być kolejne żony władców. O takich początkach wioski świadczy również domniemana etymologia nazwy „Irządze”, czyli „jej rządy”. Pierwsze pewne wzmianki o historycznych Irządzach pochodzą z XIII wieku i zawarte są w dokumencie wydanym przez biskupa krakowskiego, Iwo Odrowąża. Pod koniec XIV wieku stał już we wsi kościół pod wezwaniem św. Wacława. Jednak zdaniem znakomitego historyka z XV wieku, Jana Długosza, założycielką parafii miała być już wspomniana Dąbrówka. W następnych stuleciach wieś pozostawała w cieniu dynamiczniej rozwijających się Szczekocin czy Lelowa. Przez lata funkcjonowały Irządze Dolne i Górne. Najciekawszymi zabytkami Irządz są dwie budowle: kościół św. Wacława (o XIV-wiecznych korzeniach) oraz dwór z pozostałościami parku. Budynek dworski został wzniesiony w XVIII wieku dla rodziny Misiewskich. Jest parterowy, murowany, otynkowany, przykryty dachem mansardowym. Elewacja frontowa jest dziewięcioosiowa, z XIX-wiecznym portykiem pośrodku. Elewacja tylna posiada płytki ryzalit z tarasem. Wewnątrz zachowały się częściowo sklepienia kolebkowe i żaglaste. Obecnie gospodarzem dworu jest urząd gminny. W otoczeniu budowli znajdziemy drzewa będące pomnikami przyrody; efektownie prezentuje się lipa drobnolistna o 750 centymetrowym obwodzie pnia.
tylko z zewnątrz
w budynku mieści się instytucja publiczna