Budowa kolejnych dworców w Zawierciu była następstwem powstania linii Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. Budowana w latach 1845-48 połączyła ona Warszawę z granicą zaboru austriackiego. Warto wspomnieć, że pierwszy pociąg przejechał przez Zawiercie 1 grudnia 1847 r. Wówczas to otwarto jednotorowy ruch z Częstochowy do Ząbkowic.
Ruch dwutorowy (z Koluszek do Ząbkowic) zapoczątkowany został w 1881 r. Linia kolejowa stanowiła istotny bodziec dla rozwoju miejscowości, przyczyniając się w rezultacie do powstania miasta. To kolej była jednym z istotnych czynników, które skłoniły Żydów berlińskich, Ginsbergów, do zakupu tutejszej przędzalni bawełny, która funkcjonowała od 1833 r. Dzięki kolei możliwe było powstanie następnych zakładów. Lokalizowane były one albo w pobliżu głównych torów, albo też przy budowanych specjalnie bocznicach. Kolejne dwa budynki dworców kolejowych w Zawierciu powstały w latach 1872 (obiekt drewniany) oraz 1890 (murowany).
Dzisiejszy dworzec w Zawierciu wzniesiono w latach 1910-13. Zaprojektował go inż. Czesław Domaniewski, główny architekt Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej i Warszawsko-Kaliskiej. Inwestycja miała uświetnić 300–lecie panowania w Rosji dynastii Romanowów. Od 1933 r. w dworcowych pomieszczeniach znalazł swoją siedzibę m.in. teatr „Baj-Baju” oraz świetlica dla dzieci i młodzieży. Budynek okazał się mieć na tyle solidną konstrukcję, że nie zaszkodził mu nawet wybuch wagonów z amunicją, 2 czerwca 1945 r. Obiekt przebudowano w latach 70-tych i 80-tych XX w. Oprócz nowych peronów wybudowano przejście podziemne. W 2012 r. dworzec w Zawierciu został zrewitalizowany.