Boronów to stanowiąca siedzibę gminy wieś, położona kilkanaście kilometrów na wschód od Lublińca. Tutejszy kościół pw. Matki Bożej Królowej Różańca Świętego wzniesiony został przez rodzinę Dzierżanowskich na początku XVII w. Przez pewien czas, ze względu na szczególne walory historyczne, stanowił on zabytek klasy „0”. Świątynia jest jednym z obiektów znajdujących się na Szlaku Architektury Drewnianej województwa śląskiego.
Położony w Boronowie kościół pw. Matki Bożej Królowej Różańca Świętego (zwany w skrócie kościołem Matki Bożej Różańcowej) wyróżnia się m.in. tym, że został zbudowany na planie krzyża greckiego. Stanowi najstarszy z drewnianych kościołów Śląska, wzniesionych na takim planie. Budowlę ufundował właściciel wsi, hrabia Andrzej Dzierżanowski herbu Gozdawa. Kościół wzniesiony został w roku 1611, zaś w 1616 dobudowano wieżę. Remontowany był kilkakrotnie, w XIX i XX w. Kościół jest orientowany. Ten interesujący obiekt o konstrukcji zrębowej, z drewna sosnowego, składa się z nawy, trójbocznego prezbiterium oraz dwóch kaplic bocznych (św. Anny i Niepokalanego Poczęcia), które układając się w krzyż grecki (równoramienny), tworząc tym samym symetryczny generalnie plan budowli. Do prezbiterium dobudowana jest zakrystia, zaś do nawy - kruchta. Dzwonnica, postawiona od frontu, posiadająca konstrukcję słupową, u dołu ma plan kwadratu, wyżej zaś przechodzi w ośmiobok. Wieża posiada izbicę zwieńczoną dachem namiotowym. Kryty gontem dach kościoła posiada także zwieńczenie w postaci sygnaturki. Wyposażenie obiektu pochodzi przeważnie z XVII-XVIII w. W ołtarzu głównym umieszczone są obrazy Matki Bożej Różańcowej oraz Św. Andrzeja, a także rzeźby św. Wojciecha i św. Stanisława. W nawach bocznych znajdują się ołtarze Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny, św. Mikołaja, św. Anny i czterech św. Janów. Te dwa ostatnie ołtarze stanowią wyposażenie kaplicy św. Anny, która od nawy oddzielona jest kratą. Według miejscowych mieszkańców Chrystus na krucyfiksie umieszczonym na tejże kracie miał przyczynić się do cudownego odzyskania życia przez dziewczynkę, która utonęła w pobliskim stawie i została (przez modlących się ludzi) złożona w tym miejscu. Do cennego wyposażenia kościoła należą także m.in. stalle, chrzcielnica i feretrony.